رسم‌ها و آئین‌های این شهرستان به دلیل اینکه پیش از این بخشی از تایباد بوده، بسیار نزدیک و یا مشابه با آداب و رسوم این منطقه است. از جمله این مراسم می‌توان به باران‌خواهی، شب چله، چراغ برات و بازی‌های محلی اشاره کرد.
مراسم طلب باران (باران ده)
در سال‌هایی که بارندگی کم بود عده‌ای از بچه‌های روستا شبانه جمع شده و با چوب و لباس آدمکی درست کرده که به آن چولی قزک می گفتند. یک نفر از بچه‌ها آنرا بر دوش گرفته جلوی گروه حرکت می نمود. گروه ضمن حرکت در کوچه‌ها شعر یا دعای «الله بده تو باران» را با صدای بلند می خواندند. این گروه در خانه‌های روستا را می زدند و اهل خانه آرد، گندم، نخود و... به آنها می دادند. در ضمن بعضی از جوانان خانواده یواشکی با سطلی آب به پشت بام خانه می رفتند و آن سطل آب را بر سر افراد گروه می پاشیدند تا باران بیاید. در پایان هم مواد جمع آوری شده به یکی از بقالی های محل می فروختند و پولش را بین یکدیگر تقسیم می کردند. به امید این که با دعای این کودکان معصوم باران رحمت الهی زمین را شاداب کند. بعضی از این اشعار به شرح زیر است:
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
ابر سیاه پر پر خود را کشیده یک بر بارون بباره جر جر
الله بده تو باران به حرمت مزاران
***********************
ابر سیاه هندو خود را کشیده یک سو بارون بباره هو هو
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
گلهای سرخ لاله بام زر خاک مناله از غم عو جاله
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
گندم که سینه چاکه یک گز به زر خاکه از توشنگی هلاکه
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
هم بزا و هم میشان از توشنگی پریشان حکم خدای ایشان
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
بزغاله ها شیر مایه چپونا پنیر مایه مالدار میش سیر مایه
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
بزغاله ی کر کفتر بغ می زنه سر پل از غم شیر مادر
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
آهو به کوه چریده خشه د کم چغیده
به سر چیشمه دویده یک چک عو ندیده
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
دِیقون نو رسیده بل ر به دست کشیده
به سر عو دویده یک چک او ندیده
الله بده تو باران به حرمت مزاران
**********************
اونای که دیمه کارن عوئی به جو ندارن امید با تو دارن
الله بده تو باران به حرمت مزارون
**********************
نان پی
ازی:
پیاز یک گیاه خودرو در مناطق کوهپایه‌ای غرب و جنوب غرب روستای کردیان است که در اواخر زمستان و با گرم شدن هوا سر از زمین درمی‌آورد. گیاهی آبدار و خوشمزه که همه ساله در فروردین ماه حتماً در سفره‌های گرم روستای کردیان می توانید آنرا ببینید. از این گیاه از آنکه بزرگ شود در غذاهایی مثل آش، برنج، همینطور با جوشاندن و کوبیدن گیاه برای پخت کوکو و خوراک سبزی از آن استفاده می کنند. همچنین بانوان هنرمند این روستا با تمیز کردن گیاه، شستن و خرد کردن و افزودن نمک به آن اقدام به فشردن گیاه می‌کنند تا کفی که در برگ گیاه است خارج شود. سپس همراه خمیر مخلوط کرده و بعد چونه را نازک کرده و در تنور گذاشته تا نان پخته شود. نان پیازی از محبوبیت خاصی در بین روستاییان برخوردار است.
**********************
چِلپَك 
مواد لازم: آرد– آب – خميرمايه دانه هاي معطر(سياه دانه– باديون)– نمك– زردچوبه– روغن- شكر
طريقه پخت: آب ولرم و خميرمايه و سياه دانه و باديون و زردچوبه را مخلوط كرده مي گذاريم تا استراحت كرده و اصطلاحاً خمير وَر بيايد (نوع خمير بايد شل‌تر باشد) بعد از استراحت خمير، چونه گرفته مجدداً استراحت داده بعد چونه‌ها را نازك كرده و در روغن سرخ مي‌كنيم و در آخر روي نان‌ها را با شكر و در صورت تمايل دارچين تزئين كرده تا شيرين شود و بعنوان نذري در ماه مبارك رمضان يا روزهاي پنج شنبه بر سر مزار استفاده مي شود.
**********************
قلفی
نوعی نان روغنی است که در داخل قلف (دیگ) پخته می شود که خمیر را که مقداری ادویه جات و جزغاله (سرخ شده دنبه گوسفند) به آن افزوده‌اند با مقداری روغن در یک دیگ و یا همان قلف گذاشته و آن را روی شعله آتش نرم می‌گذارند تا مثل برنج دم بکشد و پف کند و پخته شود. این نوع از نان بسیار خوشمزه و مورد علاقه بچه ها است.
**********************
آش خِلَوَ ک
**********************
قُروتی یا قروت